Mark Jackley | Content Strategist | 21 november 2023
Miljoenen studenten hebben "The Jungle" van Upton Sinclair gelezen, een gruwelijke beschrijving van de vleesverwerkende industrie rond 1900. Het boek leidde niet alleen tot belangrijke hervormingen, zoals de Pure Food and Drug Act van 1906, maar wakkerde ook de interesse in transparantie van de supply chain aan. Plotseling wilden mensen weten hoe hun producten werden gemaakt.
Meer dan een eeuw later willen mensen dat nog steeds. Sommigen willen weten of hun laptops wolfraam bevatten dat is gedolven in landen waar dwangarbeid is toegestaan. Sommigen vermijden voedingsmiddelen met genetisch gemodificeerde ingrediënten. Sommigen willen bewijs dat de door hen gekozen merken stappen ondernemen om afval te verminderen en hun ecologische voetafdruk te verkleinen. Dit soort druk van consumenten, in combinatie met toenemende regelgeving, dwingt bedrijven om transparant te zijn over hun supply chains en productiepraktijken.
Transparantie van de supply chain is het delen van informatie of openlijk zakendoen, zodat zowel consumenten als bedrijven weten waar en hoe goederen worden geproduceerd. Transparante supply chains controleren de oorsprong en stroom van materialen, onderdelen en eindproducten. Door dit te doen, houden bedrijven hun belanghebbenden op de hoogte en voldoen ze aan wetten die de planeet, werknemers en mensenrechten beschermen.
In een rapport uit 2022 van de Food Industry Association zei 65% van de shoppers dat ze zouden overstappen van een merk dat ze normaal kopen naar een ander merk dat meer open communiceert over de supply chain, inclusief informatie over dierenwelzijn en eerlijke handel. Uit onderzoek van Avery Dennison blijkt dat 60% van de klanten artikelen van modemerken wil kunnen traceren, terwijl 86% van de klanten meer informatie van schoonheidsmerken wil over waar productingrediënten vandaan komen, volgens de British Beauty Council.
Mensen verwarren de twee soms, omdat ze nauw verwant zijn.
Inzicht verwijst naar het vermogen van een bedrijf om activiteiten in de gehele supply chain te zien. Gebrek aan informatie over leveranciers vermindert de zichtbaarheid. Dit kunnen gegevens zijn over de dagelijkse productie, kwaliteitscontrole, inkoop van grondstoffen, verzendlocaties en naleving van wetten op het gebied van veiligheid van werknemers, mensenrechten en milieu-impact.
Cano, een maker van Mexicaanse huaraches, een soort sandalen van duurzame herkomst, gebruikt bijvoorbeeld blockchaintechnologie om leveranciers en materialen te volgen. Door dit te doen kan Cano onethische leveranciers vermijden, wiens gedrag kan leiden tot slechte pers, verontwaardiging bij de consument en omzetverlies.
Transparantie betekent iets anders. Hoewel zichtbaarheid van de supply chain verwijst naar wat bedrijven zien, verwijst transparantie naar wat ze doen en communiceren, nadat ze dat hebben gezien. Rapporteren ze transparant wat ze ontdekken in hun supply chain-netwerk? Zonder waarheidsgetrouwe, controleerbare communicatie bestaat er geen transparantie.
Voorbeeld: een laptopfabrikant die mineralen uit Centraal-Afrika betrekt, verneemt dat een leverancier gebruik maakt van dwangarbeid. Het negeren of verbergen van deze informatie vormt een bedrijfsrisico. Als het misbruik van de leverancier bekend wordt, moet het bedrijf uitleggen waarom het niets heeft gedaan, mogelijk een boete betalen en zal het waarschijnlijk klanten verliezen.
Experts merken op dat transparantie niet mogelijk is zonder zichtbaarheid. Een bedrijf kan niet transparant zijn over dingen die het niet ziet of weet. Maar het omgekeerde is ook waar: transparantie creëert zichtbaarheid. Als een leverancier niet bereid is om transparant te zijn over zijn activiteiten, is het moeilijk voor de klanten van de leverancier om enige zichtbaarheid te hebben. De twee voorwaarden zijn met elkaar verweven.
Transparantie in de supply chain ten opzichte van inzichtelijkheid van de supply chain
Transparantie van de supply chain | Inzichtelijkheid van de supply chain | |
---|---|---|
Definitie | De mate waarin alle belanghebbenden toegang hebben tot informatie over de praktijken, het beleid en de resultaten binnen de gehele supply chain. | Het vermogen van een bedrijf om producten en onderdelen in de hele supply chain te volgen, vaak in realtime. |
Focus | Ethische praktijken, duurzaamheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid. | Efficiëntie, tracking en beheer van supply chain-activiteiten. |
Primaire doelstelling | Zorgen voor ethische praktijken en naleving van milieu- en sociale normen. | Supply chain-activiteiten optimaliseren en responstijden verbeteren. |
Betrokken belanghebbenden | Consumenten, NGO's, regelgevende instanties en andere externe partijen. | Interne belanghebbenden zoals management-, logistieke en supply chain-partners. |
Tools en technieken | Audits, certificeringen, rapporten en openbare bekendmakingen. | Systemen voor voorraadbeheer, GPS-tracering en gegevensanalyse. |
Secundaire voorwaarden | Verbetert de merkreputatie, schept vertrouwen bij de consument en zorgt voor naleving van de regelgeving. | Verbetert de operationele efficiëntie, verlaagt de kosten en verhoogt de klanttevredenheid. |
Uitdagingen | Zorgen voor nauwkeurige en volledige informatie, omgaan met complexe supply chains. | Verschillende systemen en technologieën integreren, zodat de gegevens in realtime accuraat zijn. |
Belangrijke maatstaven | Nalevingspercentages, percentages ethisch inkopen, duurzaamheidsindicatoren. | Doorlooptijden, voorraadniveaus, ordernauwkeurigheid, tracking van verzendingen. |
Transparantie van de supply chain begint bij zichtbaarheid. Enkele voorbeelden zijn het controleren of voedsel voldoet aan de biologische normen, het uitvoeren van een fabrieksaudit, het bekijken van een kwaliteitscontrolerapport of het uitstellen van de productie om defecte machines te repareren.
Voornaamste conclusies
Transparantie van de supply chain is moeilijk, maar het is de moeite waard.
Het is moeilijk omdat een bedrijf onderdelen, materialen of diensten van duizenden leveranciers kan kopen. Aldus James McGregor van adviesbureau APCO Worldwide in The New York Times: "Supply chains zijn als een kom spaghetti. Het wordt helemaal vermengd. Je weet niet waar het spul vandaan komt."
Proctor & Gamble, producent van consumentengoederen en eigenaar van merken als Tide, Gillette en Head & Shoulders, heeft bijvoorbeeld bijna 50.000 directe leveranciers (bekend als Tier 1-leveranciers). Elk van die leveranciers kan op zijn beurt materialen kopen van honderden andere leveranciers (Tier 2, Tier 3 enzovoort, afhankelijk van hoe ver ze verwijderd zijn van de fabrikant).
Het is mogelijk dat downstreamleveranciers geen informatie verzamelen of delen die upstreambedrijven nodig hebben voor transparante rapportage. Een Tier 3-leverancier kan bijvoorbeeld mineralen gebruiken die worden gewonnen in slechts een handvol landen, waarvan er één bekend staat om het toestaan van dwangarbeid. Als die leverancier geen gegevens wil delen over waar hij mineralen inkoopt, wordt transparantie onmogelijk.
Eerlijk is eerlijk, sommige downstreamleveranciers zijn kleine bedrijven of boerderijen, vaak in arme landen. Zonder begeleiding en zelfs middelen van productieklanten ontbreekt het hen mogelijk aan de expertise en middelen om ethischer of duurzamer te werken.
Omdat overheden, niet-gouvernementele organisaties en consumenten meekijken, willen fabrikanten reputatieschade voorkomen. De regeringen van het Verenigd Koninkrijk en California waren een van de eerste die van bedrijven die zaken doen op deze locaties eisten dat ze controleerden of er geen slavernij in hun supply chains voorkomt. De Dodd-Frank Act, die in 2010 door het Amerikaanse Congres werd aangenomen, verbiedt het gebruik van 'conflictmineralen', zoals goud en wolfraam die worden gedolven in landen die dwangarbeid toestaan en de winst gebruiken om gewapende conflicten te financieren.
Een bedrijf kan ook gewoon ethisch verantwoord willen ondernemen en het gebruik van onveilige ingrediënten of ondermaatse onderdelen willen vermijden. Het zal daarom geen goederen kopen van bedrijven met een slechte staat van dienst op milieugebied of die iets te maken hebben met misbruik van werknemers of dieren.
Wanneer bedrijven transparantie in hun supply chains nodig hebben, kunnen ze meer compliant opereren, bedrijfsrisico's verminderen, merkloyaliteit verbeteren en de efficiëntie verhogen.
Verbeterde wettelijke naleving. Bedrijven die proactief informatie over de supply chain delen, kunnen eenvoudiger voldoen aan een groeiend aantal voorschriften. Velen gebruiken cloudgebaseerde platforms om leveranciersgegevens te verzamelen en te standaardiseren. Zonder deze gegevens is het onmogelijk om naleving te meten, vooral op de schaal van wereldwijde supply chains die elk verantwoording afleggen aan verschillende binnenlandse en buitenlandse regelgevende instanties. Het Verenigd Koninkrijk en Australië hebben bijvoorbeeld moderne antislavernijwetten aangenomen. In de Verenigde Staten verplicht de Dodd-Frank Act bedrijven om ervoor te zorgen dat hun leveranciers geen mineralen betrekken uit landen die mensenrechtenschendingen tolereren. Sinds 2022 hebben Noorwegen, Nederland, Zwitserland, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en Luxemburg vergelijkbare wetten aangenomen.
In New York debatteert de wetgevende macht over de Fashion Sustainability and Social Accountability Act (Fashion Act), waarin wettelijk bindende milieu- en arbeidsnormen voor die sector worden vastgelegd. De EU-richtlijn voor duurzaamheidsrapportage over bedrijven, die in 2023 van kracht werd, verplicht bedrijven om gemeenschappelijke normen te gebruiken wanneer ze meten hoe supply chains het milieu, werknemers en gemeenschappen beïnvloeden.
Verbeterde veerkracht van de supply chain en risicobeheer. Omdat transparantie van de supply chain is gebaseerd op het verzamelen, verifiëren en delen van gegevens, verbetert het het vermogen van een bedrijf om onderdelen, componenten en producten in elke fase te volgen, ook in de eigen voorraad. Dit alles draagt bij aan een efficiëntere werking doordat knelpunten, kwaliteitsproblemen en potentiële verstoringen aan het licht komen die kunnen worden voorkomen.
Met een duidelijker inzicht in wie hun leveranciers zijn en hoe ze werken, kunnen bedrijven ook hun risico's verlagen. Als een producent van tonijn in blik bijvoorbeeld weet dat een leverancier de maritieme wetgeving overtreedt door overbevissing in bepaalde wateren, kan hij corrigerende maatregelen nemen voordat het een regelgevingskwestie of een PR-probleem wordt. Als een fabrikant eist dat al zijn leveranciers de wetten naleven en eerlijk rapporteren, vermindert hij zijn eigen bedrijfsrisico.
Verbeterde merkloyaliteit. Consumenten zijn vier keer meer geneigd om bedrijven te vertrouwen die doelgericht zijn en duidelijk communiceren over de omstandigheden waarin goederen worden gemaakt, aldus een onderzoek uit 2020 van communicatiebedrijf Zeno. Ze zijn ook eerder geneigd om een eerste aankoop te doen bij merken die ze als duurzamer en ethischer beschouwen dan andere.
Sommige bedrijven maken transparantie een belangrijk onderdeel van hun merk. Chipotle prijst merkwaarden aan zoals duurzame inkoop, gezonde ingrediënten (biologisch, geen hormonen) en een humane behandeling van dieren door vleesleveranciers. Consumenten kunnen de marketing van Chipotle op feiten controleren door te klikken op het jaarlijkse duurzaamheidsrapport, waar ze kunnen lezen dat het bedrijf op schema ligt om de doelstellingen voor afvalvermindering en lokaal ingekochte producten te halen.
Blockchain creëert een digitaal grootboek van transacties in de suppy chain, dat wordt gedeeld door bedrijven en leveranciers en in realtime wordt bijgewerkt. Het grootboek wordt een virtueel pad dat partners kunnen traceren. Intelligent track and trace combineert blockchain, Internet of Things (IoT)-sensoren en analyses om tracking te automatiseren, zodat producten snel en eenvoudig tijdens elke stap van hun traject kunnen worden getraceerd. Bedrijven kunnen zelfs consumenten en andere eindklanten toegang geven tot dezelfde informatie via QR-codes op productlabels. Eenmaal ingevoerd in een blockchain, zijn gegevens onveranderlijk - niemand kan ze veranderen, waardoor de kans op fraude afneemt.
Sommige bedrijven zijn begonnen met DNA-testen. Een leverancier verzendt bijvoorbeeld een bestelling van Pima katoenen shirts. Na ontvangst gebruikt de fabrikant een testdienst om het katoen te analyseren, het DNA te sequencen of isotopen te onderzoeken die de plaats van herkomst onthullen door het regenvalniveau, de temperatuur en zelfs de breedtegraad weer te geven. Kwam de katoen uit Pima-regio's in Californië of uit de regio Xinjiang in China, die verboden is vanwege het toestaan van dwangarbeid? Wetenschap geeft het antwoord.
Andere technologieën ondersteunen transparantie door gegevens in verschillende fasen te verzamelen. Cloud SCM-platforms (Supply Chain Management) koppelen bijvoorbeeld gegevens tussen functies zoals inkoop, productie, orderbeheer en voorraadbeheer. Met PLM-applicaties (Product Lifecycle Management) worden gegevens verzameld en gedeeld vanaf het ontwerp en de ontwikkeling van een product tot en met de productlancering.
Met plannings- en analysetoepassingen, waaronder 'wat als'-scenariomodellering, kunnen supply chain-managers de implicaties van toekomstige scenario's begrijpen, bijvoorbeeld een enorme pieken in de vraag of een weersramp die fabrieken en havens sluit. IoT-technologieën verzamelen gegevens in fabrieken, van vrachtwagens en in distributiecentra en controleren alles, van de herkomst en locatie van zendingen tot de werkomstandigheden op de werkvloer.
Vooral een betere informatie-uitwisseling tussen fabrikanten en leveranciers verhoogt de transparantie van de supply chain. Deze best practices kunnen helpen.
Om inzicht te krijgen in de risico's van hun supply chain, voeren fabrikanten een beoordeling uit die begint met het definiëren van risico's in termen van de markten en de sector van het bedrijf. Deze definitie weerspiegelt de belangrijkste zorgen van de bedrijfsleiding, leveranciers, investeerders en klanten, samen met de potentiële impact van deze risico's op de organisatie. Het stellen van transparantiedoelen is een van de vele taken die volgen. Een bedrijf kan bijvoorbeeld doelen stellen voor transparante productetikettering en duurzame inkoop van materialen. Alles wat deze doelen in gevaar brengt, wordt meegenomen in de beoordeling. Om de doelen te verfijnen, moeten planners nagaan hoe de bedrijfscultuur, de relaties met leveranciers en de omstandigheden in de sector van invloed kunnen zijn op de transparantie.
Ongeacht het kader dat ze gebruiken om doelen te stellen, geven bedrijven meestal een follow-up door leveranciers in detail te laten weten welke informatie ze van hen nodig hebben. Om transparant te kunnen zijn voor welke groep belanghebbenden dan ook, hebben bedrijven feiten nodig. Hoe controleerbaarder, hoe beter, over de inkoop van leveranciers, duurzaamheid, arbeidsomstandigheden en meer.
Omdat supply chains zo complex zijn, maken fabrikanten kaarten met de exacte locatie van leveranciers die belangrijke materialen leveren, beginnend bij Tier 1-leveranciers en vertakkingen lager in de bedrijfskolom. Met nieuwe software is het eenvoudiger om bronnen en onderaannemers in kaart te brengen, zodat bedrijven kunnen visualiseren hoe elke samenwerking presteert op het gebied van naleving en kwaliteitscontrole. Mapping tools zijn soms ingebouwd in SCM-applicaties, samen met tools die helpen bij het verzamelen van prestatiegegevens van leveranciers.
Fabrikanten verzamelen informatie over de prestaties van hun leveranciers om kosten te beheersen, risico's te beperken en hen verantwoordelijk te houden voor het op tijd leveren van kwaliteitsproducten. Deze informatie bevat ook gegevens over de naleving door toeleveranciers van wetten op het gebied van arbeidsveiligheid, mensenrechten en milieu, met vermelding van eventuele huidige of vroegere overtredingen. Sommige SCM-applicaties automatiseren het vastleggen van gegevens en geven waarschuwingen af over niet-naleving.
Essentieel voor transparantie is regelmatige communicatie en het delen van informatie tussen een fabrikant en zijn partners in de supply chain. Sommige bedrijven houden leveranciersconferenties, waar leveranciers de kans krijgen om vragen te stellen, suggesties te doen en opheldering te krijgen over de vereisten. Anderen nemen deel aan brancheconferenties om te netwerken met leveranciers en andere fabrikanten. Bedrijven maken soms webpagina's voor leveranciers, met links naar het bedrijfsbeleid en documentatie over naleving, evenals FAQ's over onderwerpen als hoe je leverancier wordt of hoe je met het inkoopteam samenwerkt.
Gestandaardiseerde processen maken het leven voor leveranciers en klanten eenvoudiger. Een standaardbeleid voor fabrieksinspecties, ongeacht waar de fabrieken zich bevinden of wat ze leveren, vereenvoudigt bijvoorbeeld het verzamelen van gegevens over kwaliteit, veiligheid en ethisch gedrag. Een gestandaardiseerd proces verduidelijkt zaken als wie de inspecties leidt - het team van de klant of een derde partij - elke keer weer.
Compliance is niet het enige proces dat door standaardisatie kan worden verbeterd. Als een bedrijf en zijn leveranciers een orderbeheerplatform delen, werken de twee organisaties op gestandaardiseerde manieren om orders af te ronden, de kwaliteit te controleren en eventuele problemen te onderzoeken.
Bedrijven nodigen leveranciers vaak uit om normen te helpen verfijnen en ervoor te zorgen dat de meeste leveranciers aan hen kunnen voldoen. Een bedrijf dat bijvoorbeeld driemaandelijkse financiële rapporten van leveranciers nodig heeft, kan ze ondervragen om te weten te komen wanneer hun boekjaar begint. Wanneer de Q1-rapporten verschijnen, hebben ze allemaal betrekking op hetzelfde tijdsbestek.
Veel fabrikanten gebruiken scorekaarten om de prestaties van leveranciers te volgen, met statistieken over tijdige levering, kosten, nauwkeurigheid van bestellingen, naleving van duurzaamheidsregels, financiële stabiliteit, verwerkingstijd van facturen en de tijd die leveranciers nodig hebben om de ontvangst van inkooporders te bevestigen. Naast het verschaffen van informatie die transparantie ondersteunt, zijn scorekaarten de springplank voor voortdurende discussies over het verlagen van kosten en het verbeteren van de algehele dienstverlening.
Hoewel bedrijven volgens wet- en regelgeving verplicht zijn om bepaalde soorten financiële, inkoop-, veiligheids- en andere informatie bekend te maken, beslissen bedrijven vaak zelf over de mate van detail. Om bijvoorbeeld de concurrentiepositie te beschermen, mag een bedrijf de prijzen van leveranciers voor belangrijke materialen niet delen, tenzij het daartoe wettelijk wordt gedwongen. Hoewel supply chain-managers verantwoordelijk zijn voor het verifiëren van gegevens, moet het niveau van openbaarmaking worden goedgekeurd door de bedrijfsleiding. Bedrijven die zich inzetten voor transparantie zien openbaarmaking als een kerncompetentie. Patagonia, het outdoorkledingbedrijf, biedt een gedetailleerde kaart van zijn supply chains bij zijn openbaarmakingsverklaringen. Bedrijven die niet volledig achter openheid staan, kunnen zoveel mogelijk informatie achterhouden of, omgekeerd, het publieke domein overspoelen met verwarrende informatie.
Bedrijven meten de voortgang van hun transparantie in de supply chain door de doelen die ze hebben gesteld te herzien, verbeteringen te identificeren en doelen te bespreken die ze niet hebben gehaald (en waarom). Een nauwe samenwerking met leveranciers is de sleutel. Als een bedrijf als doel heeft om zijn ecologische voetafdruk te verkleinen, kan het de voortgang meten aan de hand van gegevens die leveranciers beschikbaar stellen op een gedeeld platform, waarbij meetgegevens zoals broeikasgasemissies, waterverbruik en afval worden bijgehouden. Met een groot aantal partners die in goede banen geleid moeten worden, kan het bedrijf zich richten op de grootste leveranciers met de grootste impact op het milieu en van hen eisen dat ze binnen bijvoorbeeld twee jaar aan de gestelde normen voldoen, terwijl het bedrijf met kleinere leveranciers samenwerkt volgens flexibelere tijdschema's. Het bedrijf moet zijn verwachtingen duidelijk communiceren en alle trainingen aanbieden die nodig zijn om aan de nalevingsdoelstellingen te voldoen.
In de komende jaren zullen fabrikanten van transparantie in de supply chain een nog grotere prioriteit maken. Ze moeten wel. Na de Dodd-Frank Act uit 2010 en het recentere verbod op dwangarbeid in het VK en Australië staan wetgevers en regelgevende instanties wereldwijd op het punt om meer transparantie verplicht te stellen. Denk aan de Fashion Act die momenteel wordt besproken in de wetgevende macht van New York en soortgelijke voorstellen in verschillende EU-landen. Ook de interesse van consumenten in waar en hoe producten worden gemaakt, blijft groeien. Uit een onderzoek uit 2020 van McKinsey & Company bleek dat de verkoop van duurzaam geproduceerde en ethisch ingekochte producten in de afgelopen vijf jaar gemiddeld met 28% was gestegen, tegenover 20% voor producten zonder dergelijke claims. Maar consumenten willen nu bewijs die deze beweringen ondersteunen.
Terwijl bedrijfsleiders nieuw beleid opstellen om hun supply chains te verlichten, zullen managers enorme hoeveelheden gegevens moeten verzamelen, die worden vastgelegd met behulp van SCM- en PLM-applicaties in de cloud. IoT-technologieën zullen alomtegenwoordiger worden, met als doel het verzamelen en analyseren van gegevens in fabrieken, vrachtwagens, magazijnen en andere fysieke ruimten. Ook blockchain zal steeds meer worden gebruikt, zodat handelspartners de activiteiten in de supply chain gemakkelijker kunnen volgen en traceren.
Oracle Cloud Supply Chain Management and Manufacturing (SCM) ondersteunt transparantie met applicaties die elk aspect van de supply chain met elkaar verbinden: vraagplanning, voorraadbeheer, productie, onderhoud van apparatuur, orderbeheer, logistiek, inkoop en PLM, waarbij gegevens worden verzameld die nodig zijn voor toezichthouders en consumenten. Met Oracle Fusion Cloud Internet of Things Intelligent Applications leggen sensorgegevens vast van aangesloten apparaten in fabrieken, magazijnen en vrachtwagens en bieden realtime updates over de veiligheid op de werkvloer en de locatie van zendingen. Oracle Intelligent Track and Trace gebruikt blockchaintechnologie om bedrijven en leveranciers te helpen gegevens veilig te delen, zodat het eenvoudiger wordt om de herkomst van materialen en de praktijken van partners te volgen.
Waarom is transparantie van de supply chain moeilijk te realiseren?
Transparantie is moeilijk te realiseren, omdat supply chains complex zijn. Een grote multinational heeft duizenden leveranciers, die op hun beurt zelf honderden leveranciers kunnen hebben. Transparantie vereist dat elke leverancier gegevens verstrekt over waar hij materialen vandaan haalt en onder welke omstandigheden.
Waarom is transparantie belangrijk voor succesvol supply chain management?
Supply chain management is niet alleen een kwestie van het vinden van de beste materialen tegen de laagste prijs. Consumenten en overheden staan erop te weten waar goederen vandaan komen en hoe ze zijn gemaakt om te voldoen aan regelgeving en aan de vraag van klanten naar producten die ethisch zijn geproduceerd.
Wat zijn de uitdagingen op het gebied van transparantie in de supply chain?
Eén van de grootste uitdagingen voor fabrikanten is om samen met leveranciers ondersteunende gegevens te verzamelen: waar leveranciers hun materialen vandaan hebben, wie hun downstreampartners zijn en of ze voldoen aan de vele wetten en regels. Een andere uitdaging is ervoor te zorgen dat al die gegevens accuraat en volledig zijn, waarvoor constante updates en regelmatige audits nodig zijn.
Lees in ons eBook hoe u de kwaliteit en snelheid van de besluitvorming in uw supply chain kunt verbeteren en de uitdagingen van morgen voor kunt blijven.