Zabezpieczenie danych odnosi się do środków ochronnych stosowanych do zabezpieczania danych przed niezatwierdzonym dostępem oraz do zachowania poufności, integralności i dostępności danych. Najlepsze praktyki w zakresie zabezpieczenia danych obejmują m.in. szyfrowanie danych, zarządzanie kluczami, zamazywanie danych, podzbiór danych i maskowanie danych, a także kontrolę dostępu uprzywilejowanych użytkowników oraz inspekcję i monitorowanie.
Najlepsze praktyki w zakresie zabezpieczania danych powinno się stosować lokalnie oraz w chmurze, w celu zmniejszenia ryzyka naruszenia poufności danych i zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami. Szczegółowe zalecenia mogą się różnić, ale zazwyczaj wymagają warstwowej strategii zabezpieczeń danych, zaprojektowanej z myślą o kompletnym podejściu do zagadnienia ochrony. Różne elementy sterujące minimalizują różne wektory zagrożeń. Różne obszary rozwiązań obejmują umiejętności oceny, wykrywania i monitorowania aktywności i zagrożeń w bazie danych.
Dane są jednym z najważniejszych zasobów dla każdej organizacji. W związku z tym istotne jest zabezpieczenie danych przed wszelkim nieautoryzowanym dostępem. Naruszenie poufności danych, nieudane audyty i niespełnianie wymagań prawnych może skutkować uszczerbkiem na reputacji, utratą kapitału własnego, naruszeniem własności intelektualnej i karami finansowymi za nieprzestrzeganie przepisów. W ramach rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO) Unii Europejskiej, naruszenie poufności danych może prowadzić do kar finansowych w wysokości do 4% rocznych przychodów organizacji, często powodujących znaczne straty finansowe. Wrażliwe dane to między innymi dane osobowe, informacje finansowe, informacje zdrowotne i własność intelektualna. Dane muszą być chronione w celu uniknięcia naruszenia ich poufności i zapewnienia zgodności z przepisami.
Maskowanie danych, podzbiór danych i zamazanie danych to techniki ograniczające zagrożenie wrażliwych danych zawartych w aplikacjach. Technologie te odgrywają kluczową rolę w spełnianiu wymogów dotyczących anonimizacji i pseudonimizacji związanych z przepisami, na przykład RODO w UE. RODO Unii Europejskiej opierało się na ustalonych i powszechnie akceptowanych zasadach ochrony prywatności, takich jak ograniczenie celu użycia, zgodność z prawem, przejrzystość, integralność i poufność. Rozporządzenie wzmacnia istniejące wymogi w zakresie prywatności i bezpieczeństwa, w tym wymogi dotyczące poinformowania i zgody, technicznych i operacyjnych środków bezpieczeństwa oraz transgranicznych mechanizmów przepływu danych. Aby dostosować się do nowej gospodarki – cyfrowej, globalnej i opartej na danych – RODO formalizuje również nowe zasady prywatności, takie jak odpowiedzialność i minimalizacja danych.
Zgodnie z ogólnym rozporządzeniem o ochronie danych osobowych (RODO), naruszenia poufności danych mogą prowadzić do kar pieniężnych w wysokości do czterech procent globalnego rocznego obrotu spółki lub 20 mln EUR, w zależności od tego, która wartość jest większa. Przedsiębiorstwa gromadzące i przetwarzające dane w UE będą musiały rozważyć i zorganizować swoje praktyki w zakresie przetwarzania danych, między innymi:
Bazy danych są cennymi repozytoriami wrażliwych informacji, co czyni je głównym celem złodziei danych. Zazwyczaj hakerzy danych mogą być podzieleni na dwie grupy: zewnętrznych i wewnętrznych. Hakerzy zewnętrzni to osobnicy działający w pojedynkę i cyberprzestępcy pragnący zaburzyć działanie firmy lub uzyskać środki finansowe, a także grupy przestępcze i organizacje sponsorowane przez rządy państw, które pragną popełniać oszustwa w celu wywołania problemów na skalę krajową lub globalną. Hakerami wewnętrznymi mogą być obecni lub byli pracownicy, osoby szukające informacji z ciekawości oraz klienci lub partnerzy wykorzystujący zaufanie firmy do kradzieży danych lub popełniający błąd powodujący niezamierzony incydent związany z bezpieczeństwem. Obydwa rodzaje hakerów stwarzają ryzyko dla bezpieczeństwa danych osobowych, danych finansowych, tajemnic handlowych i danych regulowanych.
Cyberprzestępcy stosują różne podejścia podczas próby kradzieży danych z baz danych:
Dobrze zorganizowana strategia ochrony bazy danych powinna zawierać elementy minimalizujące różne wektory zagrożeń. Najlepszym podejściem jest wbudowana struktura kontroli bezpieczeństwa, którą można łatwo wdrożyć w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu zabezpieczeń. Oto niektóre z najczęściej używanych rozwiązań ochrony baz danych:
Ogranicz ryzyko naruszania zabezpieczeń danych i uprość proces zapewniania zgodności dzięki najlepszym praktykom zabezpieczeń danych, obejmującymi szyfrowanie, zarządzanie kluczami, maskowanie danych, kontrolę dostępu użytkowników uprzywilejowanych, monitorowanie aktywności i przeprowadzanie audytów.